Wydawca treści Wydawca treści

Biwakowanie

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?

Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.

Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne  pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.

Jak znaleźć miejsce na ognisko?

Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.

To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.

Jak zabezpieczyć ognisko?

Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.

Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?

Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.

Czy mogę rozbić w lesie namiot?

Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Nadleśnictwo Płytnica w jego dzisiejszym zasięgu terytorialnym powstało z dniem 1stycznia 1993r. z połączenia obrębu Dobrzyca z Nadleśnictwa Wałcz i obrębu Płytnica z Nadleśnictwa Jastrowie. Historia Nadleśnictwa Płytnica sięga 1945 roku, w którym obręby Dobrzyca i Płytnica, stanowiły samodzielne jednostki organizacyjne.

Z dniem 1 stycznia 1973 r. obszar ówczesnego Nadleśnictwa Płytnica, jako obręb leśny został włączony do Nadleśnictwa Jastrowie, a Nadleśnictwo Dobrzyca, jako obręb leśny do Nadleśnictwa Wałcz.
W styczniu 1993 r. ponownie odłączono obręb Płytnica z Nadleśnictwa Jastrowie oraz obręb Dobrzyca z Nadleśnictwa Wałcz i utworzono dwuobrębowe Nadleśnictwo Płytnica, które w takim kształcie funkcjonowało do końca 2013 r.
W efekcie reorganizacji i wykonania nowych prac urządzeniowych od 1 stycznia 2014 r. Nadleśnictwo Płytnica funkcjonuje, jako nadleśnictwo jednoobrębowe na powierzchni 16 728 ha.
Teren Nadleśnictwa Płytnica należy do jednego z bardziej urokliwych na Pomorzu i Wielkopolsce. Duże, prawie bezludne, kompleksy leśne sąsiadują tu z pięknymi rzekami i ich głęboko wciętymi dolinami oraz dzikimi jeziorami.
Dużą atrakcją są występujące miejsca tak zwanej „ciszy cywilizacyjnej" gdzie poza szumem drzew, śpiewem ptaków i pluskiem wody nie docierają inne dźwięki.
Na terenie Nadleśnictwa występuje wiele ciekawych, atrakcyjnych i inspirujących miejsc, które powinny zainteresować zarówno przyrodników, turystów, leśników jak i wszystkich, którym sprawy otaczającej nas przyrody są bliskie.
Należą do nich: rezerwaty, pomniki przyrody oraz rośliny i zwierzęta, podlegające ochronie gatunkowej.
Zagospodarowanie turystyczne na terenie Nadleśnictwa Płytnica, jako priorytetowe uwzględnia sprawy związane z ochroną przyrody.
Potrzeba odpowiedniego organizowania ruchu turystycznego, wynika głównie z uzależnienia go od istniejących form ochrony przyrody.
Funkcjonujące rezerwaty przyrody w obszarze doliny rzeki Rurzycy, stanowią przepiękną i unikatową wizytówkę naszego terenu, która przyciąga rzesze turystów. Zainteresowanie w tym zakresie jest z roku na rok coraz większe, tym bardziej, że nasze lasy są „zagłębiem runa leśnego".
Corocznie odwiedzają nas tysiące grzybiarzy i zbieraczy jagód z całej Polski.
Działalność edukacyjną, w mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanej formie, nadleśnictwo prowadzi od początku swojego powstania.
Przez pierwsze lata odbywało się to w formie pojedynczych spotkań czy pogadanek, prowadzonych w szkołach przez pracowników służby leśnej.
Od 1998r. Nadleśnictwo prowadzi spotkania w utworzonym przy siedzibie nadleśnictwa w Nowej Szwecji punkcie edukacyjnym, który wyposażony jest w tablice informacyjno-edukacyjne, miejsce z ławami do siedzenia, wiatę oraz miejscem na ognisko.